Tamos nel tempo de…

Hai traballos,  produtos que todos asociamos con esta época de outono: a recollida del méiz, a vendima, as castañas, as noces, as setas… As nosas letras non escapan a este tempo. Así que ei van us poemas de Rosa Cortizo que nos levan alló:

Pra escuitar -na voz de Edita Nogueira Tallón- el Poema de Rosa Cortizo, pinchade nel altavoz ou nel título.

Tempo de castañas

Asadas, cocidas,
búas en calorías. 
Gústanlle á madre, 
gústanlle á filla, 
gústanlle aos nenos
e á vola Otilia. 
Muita fame quitaron
en tempos de carestía. 
Dentro dun ourizo
un manxar escondían.
En tempo de frío:
a rebuscar nel monte
ricas, sabrosas castañías!

Rosa Cortizo 

Anímaste a enviarnos receitas con castañas?

(Clara, del Llombatín, envíanos a receita coa que conseguiu el Primeiro Premio da categoría Prato Típico na feira del mel de Boal nel 2016).

Pudin de castañas

Ingredientes:

-medio kg de castañas limpias

-6 ovos

-medio litro de nata

-150 gr. de azúcar

-caramelo líquido pra el molde

Elaboración:

Cocer as castañas con auga e un chisco de sal.

Escurrir e amecer al resto de ingredientes.

Bater todo, poñer nun molde caramelizado e cocer al baño María durante 30 min.

Deixar enfriar e adornar al gusto.

Na nosa web temos úa entrada mui interesante sobre as corripas, as castañas e os castañeiros que podes visitar pra conocer máis sobre el tema.

(Pinchando nel altavoz ou nel título del Poema, podedes escuitalo recitado por Edita Nogueira Tallón)

Tempo de chourizos

Con perdón...
Al rico chourizo
colgado na cana
cheirando a gloria, 
que quita as penas
con viño e fogaza. 
Chegou el inverno,
caléntase a casa, 
pero non hai medo 
si el frío amenaza 
porque, como de costume, 
fixeron matanza.

Que veñan as neves, 
que temos pitanza!

Rosa Cortizo

Un pouco de historia:

Parece que a historia dos embutidos comenza coa morcilla. Na Odisea (S. IX a. de C.), Homero fei mención da tripa enchida con sangre e grasa. É a referencia máis antigua.

Nalgúas obras literarias de Grecia clásica (por exemplo, núa comedia de Aristófanes) fálase del xamón, del toucín e dos embutidos.

Nel Calendario Románico de San Isidoro (S. XII), xa aparece, nel mes de Novembre (mes da matanza), a figura pintada dun home con un cocho al que vei sacrificar.

Na época dos romanos aparecen us embutidos chamados “botulus” (especie de morcilla que se vendía por as calles), lo que hoxe en día son os nosos botelos.

Probablemente seña el chourizo el primeiro dos embutidos españoles que mereceu a atención da Real Academia de la Lengua española, e que se define nel Diccionario de Autoridades de 1726 como “pedazo corto de tripa, lleno de carne, regularmente de puerco, picada y adobada, que normalmente se cura al humo”.

Antes del Descubrimento de América, en Europa os embutidos eran esbrancuxados, ou negros si levaban sangre. A partir del S XVI el chourizo español é vermello gracias al pementón, un ingrediente que chegou a España a réiz del Descubrimento.

Comparte

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *