Asturias arde

Hai muitas funciois cerebrales que milloran en contacto coa naturaleza: a función cognitiva, a creatividá, a memoria… Tamén milloran a salú física, a salú mental, relaciois sociales, aumenta a felicidá, redúcese a ansiedá e el estrés…

Sumerxirnos nel augua ou ver úa paisaxe, úa posta de sol, el mar, el cerzo nas montañas, un río coel sou sonido, un bosque en outono…. todo eso dános paz, ponos de bon humor, reláxanos.

Por eso dicen os psicólogos que cos incendios entra en xogo el tema del dolo. Sabemos que nos tamos cargando el planeta e sentimos úa profunda tristeza al ver queimar a nosa terra.

E el dolo hai que pasalo, superalo. Úa forma de conseguilo é escribir. Como Marta, que nos regala este triste e guapo Poema (triste contido, guapa forma) feito hoxe, condo toda Asturias arde.

Queiman os bosques,
as serras, os poblos. 
Desheredados quedamos,
seres yermos, mouros
como a cinza que nos envolve.
Tarrén enxuito, esqueicido,
cuberto  de  fougo, 
empuxado por el vento
 facedor de devastación.
Arden as entrañas,
 como el llume
que calcina  a nosa terra 
tapizando a nosa vida
coa pérdida e col horror.
Desgraciados de vivir
estos tempos de miseria,
contemplamos impotentes
a barbarie e as tinieblas 
mentras úa llágrima
recorre el rostro
e abandónalo dolente 
mollando  a terra
desconsolada.


       Marta Ledo Jardón
Comparte

3 comentarios en “Asturias arde”

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Resumen de privacidá

Esta web utiliza cookies pra que podamos ofrecerche a millor experiencia de usuario posible. A información das cookies  queda guardada nel tou navegador e realiza funciois de xeito que permiten reconocerte condo volves a nosa web e axudar al noso equipo a comprender qué seciois da web atopas máis interesantes ou útiles.