–Nel dicionario de Varela Aenlle:
Bruar: v. Berrar o boi, o touro ou a vaca. 2. Facer ruído o mar, o vento, un pión que se tira con forza, as árbores etc.
–Nel dicionario da RAG:
Bruar. verbo intransitivo. 1 [Boi ou outro animal] emitir a súa voz. A vaca bruaba polo becerro. SINÓNIMOS abracar, aturrar, berrar, berregar, bradar, bramar, brecar, burdear, esborrecar, muar, muiñar. 2.figurado [Vento, mar] facer moito ruído. Sentíase bruar o vento ao lonxe. CONFRÓNTESE zoar, zunir.
Como páxina curiosa, atopamos na wikipedia úa lista das voces dos animales en galego, muitas delas de orixen onomatopeico, na que tamén podemos escuitar os sonidos.
Un artigo de José Ignacio Gracia Noriega : “El bruar del mar armoricán“, sobre diversos artigos de A. Cunqueiro nos que compara el mar de Galicia coel mar de Ármorica (Océano Atlántico).
“Nunca oí hablar bretón bretonante teniendo como fondo el bruar del mar armoricán *”. (Álvaro Cunqueiro en “El viaje a Bretaña“, dentro del volumen que recolle os sous artigos xornalísticos Laberinto y Cía.).
* Na Antigüedá a palabra Armórica usábase pra describir a rexión costeira del noroeste francés, entre Pornic e Dieppe. Comprendía a actual Bretaña, el noroeste del país del Loira e a totalidá del litoral de Normandía. El sou nome provén da expresión gala are mori (“nel mar”), que evolucionou en Aremorica ou “país frente al mar”.
UN REFRÁN:
“Se brúa el mar en Santa Gadía, auga segura al outro día”.
