Begoña Martín Acero viviu infancia e adolescencia en Boal. En Oviedo estudiou a carreira de Filoloxía hispánica, que rematou en Santiago de Compostela, á vez que se especializou en Filoloxía galego-portuguesa (“sempre me gustaron as linguas minorizadas…”). A súa vida laboral desenvolveuse en Galicia, como profesora de Lingua e Literatura galega.
Ten algúns libros publicados: uns como coautora (Mar de cores con Paloma García Méndez; Técnicas de Expresión escrita, con Isabel Arcay Veira; Ei tán… as portas de Boal, un libro fotográfico-textual bilingüe realizado con Edita Nogueira Tallón e Quique Roxíos) e dúas publicaciois individuales (Termodonte e outros contos e Taller de escritura creativa).
“Sou bilingüe (castelán e galego) e agora tamén sou neofalante del galego de Asturias, algo que creo que lle debía a esta variedá nosa da lingua galega, pola que sempre sentín un profundo afecto e respeto”.
ÚA PREGUNTA Si daquén me preguntase por úa montaña soñada, abriría a ventá e miraría de llonxe. Quedaría emocionada coa alfombra de colores: Ericas, brezos de suaves maxenta, uces mourales, toxos e xestas dourados, folgueiras esmeralda. Bañadas de azul, as tollemerendas dos camíos. De algodón, as zanahorias silvestres. Violetas -armas de muller-, os crocus, estallois e lirios de augua. Asombraríanme polos carreiros as pedras culobra, llouxas, cuarzos, micas, rolling stones. E os tímidos rascacheiros. Castañeiros e carballos, copas al vento, trazando sendeiros. Ei enriba, nel crumen del celo, azores e confiados paporrubios. E as nubes -telas bordadas de Yeats-: cúmulos, mammatus, cirros e irisadas, espumas de mar deslizándose suavemente. Pero… non hai quen me pregunte, e a montaña quedará nos meus pensamentos, nos recordos doutros tempos, nos soños e na maxia que creou el sou misterio. (Escrito pra “Camíos entre versos e llouxas”, convocado por Forum Boal, 21 marzo 2021)
Aquí podedes ler un Microrrelato:
#aguerradetroia
-Cincuenta pavos a que gano eu.
Pasaban os días apostando. Coa Nintendo; xogando al mus; condo adiviaban as palabras del xogo de moda esa temporada, el WORDLE; asta xogando al parchís e al xadrez. Mesmo condo se guasapeaban, acababan apostando sobre cualquer cousa que lles dese pé na conversación.
-Trato feito.
Así comenzaron a nova contenda.
E cando xa llevaban un par de días de retos, ganando un, perdendo el outro e viceversa, a madre díxolles:
-Héctor, Aquiles, deixádeivos de tanta liorta, de tanto xogo e tanta zarapallada que inda ides acabar mal!
E CHEGOU EL HOME
E unde taban aquelas florías moradas
que chamábamos gancellas
das que as abellas taban namoradas:
Crasssssshhhhhhhhhhh! Un furaco!
E entre as folgueiras,
mantas del musgo e da terra moura,
cobertores de insectos:
Booommmmmmmmmmm! Outro furaco!
E nel medio dos árboles
-torres de vida-,
e sobre os toxos
-espías de luz-,
e enriba das xestas
-soldeameicer-:
Dolor, amor, dolor!
Solo dolor, amor!
(Poema presentado en
Manifesto de Arte pola Terra).
BMAcero
Pingback: Día del libro – axuntar.eu