Hoxe é el Equinoccio (igual duración del día e da noite). Entramos na primavera ás 4 horas e 6 minutos desta madrugada.
Ademais en todo el mundo celébrase el Día del gorrión, un paxarín mui abundante pero que tamén ta con `problemas de redución da súa población por el feito de que as zonas rurales, el sou hábitat máis estendido, van desaparecendo e despobloándose.
E tamén hoxe é el Día da narración oral.
Non solo se celebra el día del Conto como un xénero creativo, senón tamén como úa forma de salvaguardar a memoria colectiva, de conservar a identidá dun poblo e de preservar a lingua. Porque a narración oral é a mai de todas as narraciois, gracias ás cuales -pasando de boca a orella- apareceron os libros e creáronse as bibliotecas. Muitas obras literarias foron concebidas pra ser contadas oralmente antes de seren escritas, utilizando técnicas narrativas propias como a repetición, a rima e a estrutura.
É úa das actividades comunicativas humanas máis antiguas que inda se practica en centos de culturas (asiáticas, africanas, culturas ágrafas…) de forma predominante.
Considerada pola Unesco como patrimonio intanxible da humanidá, é un recurso necesario prá sobrevivencia cultural de muitos poblos e culturas.
Hoxe en día, gracias aos avances tecnolóxicos, realízanse “storytells”, podcasts, lecturas acompañadas de música, audiolibros… e revívense xéneros orales como as regueifas, e narradores como os e as contacontos, os e as contapeiras, os e as monologuistas e segue a existir un xénero dedicado esencialmente á representación como el teatro…
Aquí tedes un Conto popular, tradicional del Eo-Navia, que nos chega desde Serantes e que se titula “Maio longo”:
Recordas algún outro? Encantaríanos ouguilo.
El ano pasado recordamos dous, tamén da nosa zona, que pasamos a resumir por aquí:
- “Meu padre contaba un Conto dun xordo que pensaba en qué sería lo que lle iba decir a un home que vía andando por os camíos en dirección a él. Úa pregunta era sobre a profundidá dun río. El xordo contestaba: –asta este nougo, señalando el nougo dúa guillada que traía…” Daquén recorda cómo sigue este Conto?
2. “Eu recordo un mui corto sobre úas galías que cacarexaban así: Tanto poñer, tanto poñer e andar descaaaalzaaas… os cuartos que se ganan non sei ónde se gaaaastaaaannnn…”. E este?
