Um poema em português… (dixemos “um”?)

A lingua portuguesa non nos é allea na franxa máis occidental de Asturias. Se lo dudas… le este Poema de Sophia de Mello. Seguro que lo entendes sin ningún problema. E ademais é tan guapo que disfrutarás dobremente coa súa lectura. Solo tes que ter en conta un par de cousías:

-que a consoante /j/ hai que lela como el noso /x/,

-que a palabra poente significa “posta del sol, atardecer”,

-fíxate que a palabra quatro na nosa zona tamén é cuatro (e non catro, como nel galego normativo), o cual indica úa evolución máis cercana á etimoloxía (QUATTUOR latino) e úa solución máis arcaica e máis próxima al portugués :-),

-que el dígrafo lh (ele agá) hai que lelo como el noso dígrafo ll,

-e que el dígrafo nh (ene agá) lese como el noso ñ.

Fácil, verdade? E ademais de fácil… precioso! Que máis queremos?

Fotografía de Begoña Martín

E van chegando!!!

Temos outro Poema em português que vén vía mail (muitas gracias!). Tamén pode ser entendido con facilidade. Solo ten en conta un par de cousas a nivel léxico: as crianças son os nenos e nenas pequeníos e el algoz é el verdugo. A forma “Eu te conjuro, ó paz…” é un vocativo, úa chamada de atención dirixida Á PAZ. El resto… non ten complicaciois pra ser entendido. Disfrútalo, non solo polas palabras senón por el sou contido, tan apropiado -desgraciadamente- nestos momentos que nos tocou vivir…

E que vos parece escuitar este precioso recitado por Pedro Lamares -que tamén nos comparten-. É un Poema de Pessoa (baxo el heterónimo de Alberto Caeiro), titulado “O Tejo é máis belo que o rio que corre pola minha aldeia”.

* Naus, “naves”; ** Desce, “baxa, descende”; *** além, “máis alló”.

Comparte

1 comentario en “Um poema em português… (dixemos “um”?)”

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *