Del gr. τόπος tópos ‘lugar’ e -ωνυμία -ōnymía, der. de ὄνομα ónoma ‘nome’.
1. f. Conxunto dos nomes propios de lugar dun país ou de úa rexión.
2. f. Ling. Rama da onomástica que estudia el orixe dos nomes propios de lugar, así como el significado dos sous étimos.
