Opinión

Ante todo, benvida seña a idea de convertiren el Faro tapiego nun centro cultural de presuposto millonario e ambicioso proxecto. Claro que a cousa empeza mal: adxudicando un nome asturiano alí onde non se fala lingua tal. Pecha esa “o”, que algo queda. Simple erro ou nova volta de torca? Home, dados os precedentes e […]

En 2013, o goberno do PP presidido por Luisa Fernanda Rudi aprobou unha nova Lei de Linguas de Aragón. Nela desaparecía toda referencia ao catalán da Franja del Ponent e no seu lugar renxía o acrónimo Lapao (Lengua Aragonesa Propia del Aragón Oriental). E todo para evitar a palabra maldita: catalán. Esa lei tamén creaba

Vivo nel Océano Atlántico -nel chamado golfo Ártabro- desde hai muitos anos. Un mar que baña úa terra na que se fala úa preciosa lingua derivada del latín: el Romance galego-portugués. Pero máis alló, noutro mar, nel Cantábrico, hai outra terra que tamén ten esa mesma lingua inda que pertenece administrativamente a outra Comunidá Autónoma.

Pablo Trabadelo Vilabrille, (1991) é un escritor de A Veiga, membro del colectivo «Entretenemos di Pachi», autor dos poemarios Navalla e Jaloffein nos que expresa úa defensa del pensamento individual que propicie a libertá da conciencia. Nel escrito que publicamos afirma que ” Tal vez (…) seña posible que se decida e lexisle con menos

Linguas e falas En España existen tan solo cinco linguas romances, esto é, fillas del Latín. De este a oeste (obviando el aranés, de dominio occitano, e el euskera, non latino): catalán, aragonés, castellano, asturiano e galego. Nin úa máis. El castellano úsase superposto a todas como lingua estatal e cada úa forma un sistema